Isang pagbabalik tanaw

Isang araw, habang nagka-klase sa isang unibersidad sa diliman

may isang mag-aaral ang sumasagot sa tanong ng kanyang propesor

ang kasagutan ng estudyante ay nagwakas sa: "sir, i have read the assigned cases but i cant remember the names of the cases or which case...sir"

lumipas ang isang segundo, marahil mas maikli pa, nagtawag ng ibang mag-aaral ang propesor, at ang mag-aaral na ito ay tinamaan ng lintik

tanong ng propesor: "do you agree?"

estong: (nagulantang at litong-lito na marinig ang pangalan), "sir, i agree"

propesor: (napansin marahil na hindi handa ang mag-aaral), "you're agreeing with..."

estong: (sinusubukan na alalahanin kung anong nangyari sa nakaraang limang minuto at kung ano ang nangyayari sa paligid), "sir, i agree that she doesnt remember the name of the case...sir"

propesor: (napikon sa sagot ngunit sinubukan na magtimpi sa ubod ng bobo na mag-aaral), "do you think im stupid enough to ask that question?"

estong: (lalong gumulo ang utak at unti-unting namalayan ang ibig sabihin ng kanyang nakaraang mga sagot), "sir..um..i thought you were checking whether i was listening or not"

propesor: (patuloy na nagtitimpi) "why would i do that? why would i care whether you're listening or not"

estong: "umm.."

propesor: "i saw you last semester, waiting for your turn on your oral examination, you were wearing a hat..."

estong: "well, umm..."

propesor: "...or a cap. you were wearing a cap. would you like to wear your "thinking" cap on? would that make a difference?"

estong: "no sir"

propesor: pinagpatuloy na ang diskusyon, napansin na sayang lang ang oras na kausapin pa ang mag-aaral.

Ang aral sa nangyari: ewan. di ko naman maintindihan kung bakit nangyari yun. may mga araw lang talaga na kahit anong mangyari, sa-sablay at sa-sablay pa din. parang yung awitin ng sugarfree, hari ng sablay, di makasabay sa hangin ng buhay. kaya pasensya na lang, mabiling lang talaga mataranta.